Transit-oriented development / Pembangunan berorientasikan sistem transit
Transit-oriented development (Tod) adalah kawasan yang bercampur kediaman atau komersial yang direka untuk memaksimumkan akses kepada pengangkutan awam, dan menggabungkan ciri-ciri untuk menggalakkan bilangan penumpang transit. Kejiranan Tod biasanya berpusat dengan stesen transit atau tempat berhenti (stesen kereta api, stesen metro, perhentian trem, atau perhentian bas), dikelilingi oleh pembangunan yang agak berkepadatan tinggi dengan berperingkat-peringkat yang lebih rendah kepadatan pembangunan yang merebak keluar dari pusat. TODs amnya adalah terletak dalam lingkungan satu perempat ke satu setengah batu (400-800 m) dari hentian transit, kerana ini dianggap sebagai satu skala yang sesuai untuk pejalan kaki. Prinsip Tod yang bersepadu dalam perancangan, termasuk promosi basikal untuk kegunaan tempatan.
Gambar1 : Aplikasi sistem TOD dalam perancangan bandar smart growth.
Pembangunan berorientasikan transit adalah dibezakan oleh sesetengah pegawai perancangan daripada "pembangunan-hampiran transit kerana ia mengandungi ciri-ciri khusus yang direka untuk menggalakkan penggunaan pengangkutan awam dan membezakan pembangunan kawasan pinggir bandar. Contoh ciri-ciri ini termasuk pembangunan bercampur yang akan menggunakan transit setiap sehari, pejalan kaki, kemudahan seperti lintasan pejalan kaki yang berkualiti tinggi kerana mereka menjadi lebih jauh dari nod pengangkutan awam. Satu lagi ciri utama pembangunan berorientasikan transit yang membezakan ia daripada "pembangunan-hampiran transit" kerana mengurangkan jumlah tempat letak kereta untuk kenderaan peribadi. Ia bertujuan untuk mengurangkan pergantungan kereta dan meningkatkan penggunaan transit awam.
Contoh bandar pertama yang mengaplikasikan system TOD dalam sistem pengankutan bandarnya, Curitiba, Brazil
Salah satu contoh yang terawal, dan yang paling berjaya ialah Tod di bandar Curitiba, Brazil. Curitiba telah dianjurkan ke koridor pengangkutan terawal lagi dalam sejarah. Sejak beberapa tahun kebelakangan ini, ia telah bersepadu zon dan pengangkutan ke tempat pembangunan berkepadatan tinggi di sebelah pengangkutan kapasiti yang tinggi. Sejak kegagalan pertama disebabkan oleh kekurangan pembiayaan, kini Curitiba telah memberi tumpuan kepada bekerja dengan bentuk ekonomi infrastruktur, jadi ia telah mengaturkan penyesuaian yang unik, seperti laluan bas dengan sistem laluan, akses yang terhad dan kelajuan yang sama dengan sistem kereta bawah tanah. Sumber inovasi di Curitiba telah menjadi satu bentuk yang unik dalam perancangan bandar
Tod juga dapat mengurangkan kos pengangkutan, yang boleh memberi kesan yang lebih besar ke atas isi rumah kerana mereka menghabiskan sebahagian besar daripada pendapatan mereka untuk pengangkutan berbanding dengan isi rumah berpendapatan tinggi. Rakyat berpendapatan rendah juga kurang cenderung untuk memiliki kenderaan peribadi dan oleh itu lebih cenderung untuk bergantung pada pengangkutan awam untuk ke tempat kerja, akses transit satu keperluan bagi kejayaan ekonomi mereka.
